Η φωνή μίας ψυχής

Κάποι ανθρώποι τραγουδάνε από το λάριγγο τους, κάποι απο τους πνευμόνες τους, αλλά ειναι λύγοι που τραγουδάνε από την ψυχή τους. Με έχουνε ρώτισει, οχι μόνο μια φώρα, γιατί ακούω την Αρβανιτάκη, και πάντα τους λεώ..Διότι τραγουδαει με όλη την ψυχή της, από μέσα της, όχι και έτσι μόνο λογο να παίρνει λεφτα..αλλα για να μας δώσει την ψυχή της, που, μπορώ να πώ ελεύτερα, κανει πολύ καλα. Εδώ οι φίλοι μου, που δεν έχουνε καμία σχέση με την γλώσσα των έλληνων καταλαβαίνουνε το μυνήμα της. Μου λενε,δεν κατάλαβαινουμε, αλλά εσταινωμαστέ το πόνο, την χάρη, την νοσταλγία, την αγάπη. Ωραίο ειναι το όνομα της γιατί σοβαρά είναι Ελεύθερία.


ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

Αχ, στην αρχή των τραγουδιών
το αχ είναι γραμμένο.

Είναι γλυκό είναι πικρό
είναι κι ονειρεμένο.

Αχ ‘συ που φεύγεις, πού τραβάς
πού πας και ξεμακραίνεις.

Ωρε, στα ρυάκια χάνεσαι
κι ωρε, στα όρη βγαίνεις.

Αχ, τα τραγούδια είν’ ευχή
και πάρε την μαζί σου.

Στ’ αρώματα, στα χρώματα
στις μουσικές χαρίσου.