Monday, February 14, 2005

Σ`ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣ` ΕΣΥ

Αυτο το τραγουδι ειναι το αγαπιμενο μου. Ειναι και γλυκο καο πυκρο. Ετσι νιοθω και εγω. Δεν ξερω...ειναι λαθος που αγαπαω? Ειναι λαθος που πονω? Ειναι λαθος που ακωμα ποιστεβω στο πραγμα που το λενε ΑΓΑΠΗ....ειμαι τρελος ι οχι....μυπος και για αυτο γραφω στα ελληνικα...να μην το διαβαζει και καταλαβει κανεις. Δεν θελω να δουνε το πονω μου. Εχω ακουσει παλια οτι ενας ανθρωπος μπορει να αγαπαει μονο δυο φωρες στην ζωη. Εαν ειναι αλιθια...μαλιστα ειμαι στην κατασταση οτι δεν ξερω τι να κανω με την ζωη μου. Να ξαναποιστεβω στουσ ανθρωπους που λενε Σ`ΑΓΑΠΩ...τι ενοωνει? τι πλυγονει? τι χοριζει...δεν ξερω...Καλα ειναι που δεν μπορεις να καταλαβεις τι νιοθω....ειναι σαν να σου μιλαγα ολο αυτο το καιρο...`ξερω `γω...ελληνικα;! Ακωμα δεν ποσιτεβω οτι οι ανθρωποι μπορουν να ειναι ετσι...οτι χριζαουνε αυτην την δυνατην λεξη...χωρις λογο...χωρις καρδια...χωρις να ξερουνε τι συμενει και τι σιμβαινει. Το ξερω τωρα...και ακωμα ξερω οτι δεν θελω ξαναποτε να αγαπαω.

.
no comment

Δεν θελω ξαναποτε να ποιστεββ σε κανεναν...Μονο σε σενα μωρο μου. Ειμαι παντα εδω...προστα σου...η οικονα μου δεν ειναι μονο στον τυχο σου. Ειναι και στην καρδια σου...και μου το εχεις πει. Μακαρι αν μπορεσα να σε καταλαβω. Το θελω...παραπανω απο ολη την χριση του κοσμου αυτου του ψευτικου.
Μην μου λες οτι με αγαπας. Πες μου οτι ειμαι βλακας, πες μου οτι θες. Μην μου λες οτι θελεις να ειμαστε φιλοι...διωτι ξερεις και εσυ οτι σε λατρευω μωρακι μου. Οτι νιοθω και ακωμα ελπιζω στην αγαπη. Χωρης εσενα...δεν εχω την δυναμη μου. Δεν εχω λογο για να ζω. Να ζω μωναχος. Να ζω χωρης αγαπη. Να ζω χωρις ελπιδα και πιστη....μα..δεν γινετε. Σε περιμενω.παντοτε νην και αι και οι στους εωνες των εωνον. Αμην...ηταν γραμεννω και ειναι στην καρδια μου...και θα`ναι.
ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ και το ΞΕΡΕΙΣ
Σ.

4 comments:

Anonymous said...

pou les.....eipes polla kai den eipes tpt

Anonymous said...

eise hazos!!! para polli

Srdjan said...

Δν καταλαβαινω, ειμαι χαζος που αγαπαω?
Μπορουσες να αφοισεις την υπογραφη.
Σ.

di miele said...

Αστους να λενε Σερτζιαν Διαβαζω ξερεις πολυ Οδυσσεα Ελυτη,τον ελληνα ποιητη που το 1979 πηρε το Νobel. Ακου τι λεει:
Τι να σας πω γυναικες τι να μη σας πω,
παρηγορια κι αληθεια που να μη ντραπω.
Μονο που σας ακουω πότε θλιβομαι
πιανω τα σκοτεινα
στα νεφη κρυβομαι
Πότε μα το Θεό περηφανευομαι
βαζω τα κοκκινα μου και πορεύομαι.
Το φως οπού σηκώνω και τον έρωτα
έννοια σας μήτε εγώ δεν ταχω απλερωτα....
και ειναι στη σκοτεινια και στην ερήμωση
οπου ριζωνει κι ευωδιαζει η θυμηση.
ΑΓΑΠΑ ΜΕΓΑΛΕ και ΠΟΝΑ αλλα πανω απ ολα ΑΓΑΠΑ και ΤΡΑΓΟΥΔΑ