Η διση πολεμαει για το πραγματικο, η ανατολη πολεμαει για το μιστικο.Η μεγαλη ερωτηση ειναι, τι ειναι πραγματικο, και τι ειναι μυστικο. Ειναι πραγματικο εκεινο που το βλεπει το ματι του ανθρωπου η ειναι εκεινο που μπορει να το δει η ψυχη του ανθρωπου? Ειναι πραγματικο αυτο που βλεπουμε με τα ματια μας η με καποι αλλο οργανο του σωματως μας?
Σημερινη Δυση βλεπει με τα ματια του σωματος του. Και τι μπορει να δει? Βλεπει μονο την εξωτερικη πραγματικη κατασταση. Βλεπει μονο τα ρουχα απο κατι που κρυβεται κατο απο τα ιδια τα ρουχα. Βλεπει το σπιτι του κοχλικα, αλλα δεν βλεπι το κοχλικα η οποιο κρυβεται μεσα στο σπιτακι του.
Η ανατολη, απο την αλλη πλευρα, ποτε δεν ποιστεψε στα ματια στο κεφαλι του. Αυτο πρεπει να καταλαβουμε εος αποδοχη. Με αυτο, ο ανθρωπος της ανατολης, ανεβοικε την επιβληκοτητα του ανθρωπου, πανο απο των ζοων. Σε αυτο καθεται ολη η πνευματικη του φιλοσοφια. Αυτο που το ματι δεν το εχει δει, και το αυτη δεν το εχει ακουσε, και αυτο που δεν επεσε στο μιαλο του ανθρωπου, ειναι η πραγματικοτητα του πλασματος. Καθε ανατολικος συμφωνει με αυτη την εμπιρια του Παυλου το Αποστολου. Αλλα λιγει απο τους ανθρωπους της δυσης. Διοτι ο μορφομενος ανθρωπος της δυσης εχτησε το σπιτι της επιστημης του στον αμμο, με το ματι του, με την αυτη του. Σε αυτο καθεται ολο το πιργο του Βαβιλονος της ανθρωποτητας της δυσης.
Η δυση πολεμαει για την γη, για τα φρουτα ανο στην γη, για για εκεινα μεσα στην γη. Και εκεινον που παρει την γη, και τα πλουσια της, η δυση τον κανει μεγαλο ανθρωπο.
Η ανατολη δωξαζει τους σοφους και τους αγιους, Η διση τους εφευρετες και βουλευτες. Η πολυθεικη ανατολη εδωσε ολη την δοξα τους, μονο στους σοφους και τους αγιους, αλλα λιγο η καθολου στους θεους. Για αυτο εκανε απο τους σοφους του και ασκετες του θεους, εχτισε τους ναους και τεμλους και τους εδωσε θυσιες. Αυτο ειναι κατι, που το κανει η ανατολη, μεχρη σημερα.
Και η δυση εδοσε ολα στους εφευρετες και βουλευτες του. Δεν εδωσε τυποτα στον Θεο. Αλλα ποτε δεν ανεβοικε τους ανθρωπους του στους θεους, ουτε τους εκτοιζε τους ναους, τους εκτοιζε αγαλματα απο την πετρα και χαλυβα.Και μονο αυτο. Αλλα μπροστα στα αγαλματα, κανεις ποτε δεν ανεβοικε της ευχες του, τα κερια του, ουτε της θυσιες του. Εκεινα τα αγαλματα, ειναι σαν αγαλματα στα αγαλματα στους νεκρους στα νεκροταφεια. Απλα χτιζμενα για εκεινους που ζουνε για να μην ξεχασουνε τους νεκρους, οχι σαν στην ανατολη, για να μην ξεχασουνε οι νεκροι εκεινους που ζουν. Τρωγωμενη με την ζυμη στον ενα Θεο, η δυση δεν μπορουσε να κανει θεους απο τους ανθρωπους. Αυτο για την ανατολη ειναι απλο και ευκολο. Στην ανατολη οι ανθρωποι γινουν θεοι και αναποδα.
Για την ανατολη οι νεκροι δεν υπαρχουν. Για την δυση, δεν υπαρχουν ζωντανοι. Στην ανατολη το σωμα θεωρουν εως μασκα, εως οπλο του πνευματος. Οταν το πνευμα απορριπτει το σωμα, ακωμα υπαρχει και ζει, χωρης κανα αλο πνευμα σε κανα αλλο σωμα. Τα φαντασματα τον προγονων ζουν κοντα στα παιδια τους. Για αυτο τα παιδια τους, χτιζουνε τους ναους. Ολη η Ινδια και η Θυβετη, Κιταγι και η Γιαπονια με πολλα τα νισια τους ειναι διακομοζμενοι με τετοιους ναους αφειρομενους στα φαντασματα. Αυτα τα φαντασματα ειναι μεσα στης ζωες των πραγματικων ανθρωπων, και εκτος απο αυτον υπαρχουνε και πολλα αλα φαντασματα που ειναι παντα χωρης σωματον. Αυτα ειναι τα φαντασματα των βουνων, ποταμων, λοφον και γιπεδων, σπιλιων, ανεμων και φουρτουνων, δρωμων και στενων, του φεγγαριου και αστεριων. Με λιγες λεξεις για τον ανθρωπο ανατολης, ολη η ηκουμενη ειναι γεματη με τα φαντασματα και ολη η ηκουμενη ειναι προστα στους πνευματους των ανθρωπων και ζοων σαν ωκεανος παραβαλομενος με ενα μικρο νισι.
Ολος αυτος ο κοσμος των πνευματων, σε οποιον ποιστεβουνε πολλοι οι λαοι της Ασιας και Αφρικης, δεν εχει το κεντρο του. Δεν υπαρχει ενας Θεος, των οπιον μπορυμε να δικαιολογουμε με της λεξεις της Αγιας Γραφης ¨Θεε των πνευματων και πασην σωματως¨ Αρρα ολα αυτα τα φαντασματα ειναι αυτοβουλα, ελευθερα, ενχολισμενα. Κανεις δεν το χοριζει αριστερα και δεξια, αρρα ολα ειναι ανακατεμενα και για αυτο το λογο ανευλογητο. Απλα, δεν εχει τον Χριστο, τον αποχωριστη και το φως.
Αλλα οτι να ειναι το κοσμο το πνευματικο, ο ανατολικος ετοιμαζει γρυγορα και πολεμαει να γινει μελος εκεινου του κοσμου.Γιατι το κοσμο αυτο το προφανο για εκεινον ειναι μονο μια απο πολες στασης του κοσμικου δρωμου υπαρξης. Το πιο σιμαντικο πραγμα για αυτον ειναι κοσμος των φαντασματων. Για αυτο τον ανθρωπο της ανατολης, δεν τον νιαζει αυτη η ζωη, ουτε πολεμαι για το προφανο κοσμο, οποιο εξατμιζει σαν νερο κατο απο το δυνατο ανατολικο ιλιο.
Η διση σταματισε να παρουσιαζει τους αγιους και τους σοφους. Αυτο παει πισο μεχρη της μερες οταν οι παππες σταματισαν να γινουν αγιοι και σοφοι παρα να γινουν πολιτικοι και επιδεξιοι βασιλιαδες. Πρην αυτης της καταρας, η δυση ηταν ορθοδοξη και εζεισε με τον Χριστο, και πολεμουσε για την Βασσιλια του Ουρανου. Αλλα μετα της αλαγης στο παισμο, η διση ιθελε να κοψει το κορδονι με το παπα, αλλα εκοψε μαζι και το κορδο που το συνεψε με το Χριστο. Τοτε, η δυση εγινε τιφλος, και το τοπο της μαχης για την Βασσιλια του Χριστου εγινε το τοπο χωρης ντρωπης, το τοπο μαχης για την βασσιλια της γης.
Αυτη ειναι η κενουργια ιστορια της Ευρωπης, που στεκεται με στα σηματα ΚΑΤΑΚΤΩ και ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ. Ετσι οι δυτικη λεγουν και κανουν. Κατακτουνε την φυση και χρησιμοποιουνε την γη, οχι σαν δημιουργια του Θεου, και με την ευλογια του Θεου, παρα να την χρησιμοπουν οπος την διμιρουγα του κανεις, σαν εκθρο, και για να σφιγγουν το χυμο της μεσα στο ποτιρι της μονιμης γλυκιας.
Αλλα γιατι τα κανει ολα αυτα ο δυκητης? Μαλλον ξεχασε οτι θα πεθανει, κατακητσε η δεν κατακτησε. Ετσι, μες`το θαυμα ρωταει ο ανατολικος.
Οχι βεβαια, ο δυκητης, ποτε δεν σκευτεται το θανατο, μεχρη να εχει το πιρετο, με βαθμο 40. Δυκητης δεν εχει χρονο να σκευτεται το θανατο. Αυτος δεν εχει χρονο ουτε να σκευτεται την Ζωη.Αυτος δεν σκευτεται την ζωη και το θανατο, παρα μονο την κατακητση, κατακτηση γης, αερα, δενδρων, ζοων, αδελφων και γνωστων, να κατακτει τους γιτονες και γιτονικες χωρες. Η φιλοσοφια του ειναι κατακτηση και τυποτα εκτως απο αυτο. Ο δυκητης δεν βλεπι το πνευματικο κοσμο γυρο-γυρο του, και γιατο δεν ποιστεβει το ιδιο. Μονο η πνευμοκρατια μπορει να τον τρομαζει καποτε. Η Εκκληισια δεν του λεει τυποτε, και ο παππας του λεει λυγοτερα. Αλλα αυτη η πνευμοκρατια του μπενει σαν φωβος στα κοκαλα του, και λεγει εχει κατει..αλλα το λεει με ντρωπη. Αλλα αυτο δεν τον σταματαει ουτε πιραζει την ιδεα του να κατακτισει και να χρησιμοποιο οτι και οσα θελει.
Οι ορθοδοξοι λαοι των Βαλκανιων, πρεπει να ειναι πανο απο της 2 αναθεμες, της δυτικης και ανατοληκης. Δεν πρεπει να τρεχουνε και να ψανχουνε κανα πνευματικο κοσμο στην ανατολη, ουτε το πραγματικο κοσμο της δυσης. Ο Ουρανος ειναι το Θεου και η Γης ειναι του Θεου. Υπαρχει πνευματικος κοσμος, μεγαλητερος απο εκεινον που τον σκευτεται ο ανατοληκος. Αλλα αυτος ο πνευαντικος κοσμος δεν ειναι αυτονομος και χαοτηκος, παρα ειναι η κληρονομια του Χριστου οποιος ειπε »Η δικη μου ειναι ολη η γη και ολα τα επουρανια»
Δεν γινεται να λαμβανουμε απο τον Θεο, ουτε το ουρανο, ουτε την γη. Αυτο το καταλαβουνε οι ορθοδοξοι Βαλκανοιι., η οποιο συνεχια λενε «κλευμενο...αναθευμενο»
Ουτε εδω, μες την πραγματικη και μυστικη, τα Βαλκανια δεν μπορουν να ειναι στην μεση της Ανατολης και Δυσης, αρρα να ανεβουν πανο απο ενα και το αλλο, για να ειναι το φως στο ενα και το αλλο. Να ειναι ανω απο την Ανατολη και Δυση
Αγ. Νικολαος Βελιμιροβιτς
Απο το βιβλιο «Ανατολη και Δυση»
Μεταφραση by Srxx
Σημερινη Δυση βλεπει με τα ματια του σωματος του. Και τι μπορει να δει? Βλεπει μονο την εξωτερικη πραγματικη κατασταση. Βλεπει μονο τα ρουχα απο κατι που κρυβεται κατο απο τα ιδια τα ρουχα. Βλεπει το σπιτι του κοχλικα, αλλα δεν βλεπι το κοχλικα η οποιο κρυβεται μεσα στο σπιτακι του.
Η ανατολη, απο την αλλη πλευρα, ποτε δεν ποιστεψε στα ματια στο κεφαλι του. Αυτο πρεπει να καταλαβουμε εος αποδοχη. Με αυτο, ο ανθρωπος της ανατολης, ανεβοικε την επιβληκοτητα του ανθρωπου, πανο απο των ζοων. Σε αυτο καθεται ολη η πνευματικη του φιλοσοφια. Αυτο που το ματι δεν το εχει δει, και το αυτη δεν το εχει ακουσε, και αυτο που δεν επεσε στο μιαλο του ανθρωπου, ειναι η πραγματικοτητα του πλασματος. Καθε ανατολικος συμφωνει με αυτη την εμπιρια του Παυλου το Αποστολου. Αλλα λιγει απο τους ανθρωπους της δυσης. Διοτι ο μορφομενος ανθρωπος της δυσης εχτησε το σπιτι της επιστημης του στον αμμο, με το ματι του, με την αυτη του. Σε αυτο καθεται ολο το πιργο του Βαβιλονος της ανθρωποτητας της δυσης.
Η δυση πολεμαει για την γη, για τα φρουτα ανο στην γη, για για εκεινα μεσα στην γη. Και εκεινον που παρει την γη, και τα πλουσια της, η δυση τον κανει μεγαλο ανθρωπο.
Η ανατολη δωξαζει τους σοφους και τους αγιους, Η διση τους εφευρετες και βουλευτες. Η πολυθεικη ανατολη εδωσε ολη την δοξα τους, μονο στους σοφους και τους αγιους, αλλα λιγο η καθολου στους θεους. Για αυτο εκανε απο τους σοφους του και ασκετες του θεους, εχτισε τους ναους και τεμλους και τους εδωσε θυσιες. Αυτο ειναι κατι, που το κανει η ανατολη, μεχρη σημερα.
Και η δυση εδοσε ολα στους εφευρετες και βουλευτες του. Δεν εδωσε τυποτα στον Θεο. Αλλα ποτε δεν ανεβοικε τους ανθρωπους του στους θεους, ουτε τους εκτοιζε τους ναους, τους εκτοιζε αγαλματα απο την πετρα και χαλυβα.Και μονο αυτο. Αλλα μπροστα στα αγαλματα, κανεις ποτε δεν ανεβοικε της ευχες του, τα κερια του, ουτε της θυσιες του. Εκεινα τα αγαλματα, ειναι σαν αγαλματα στα αγαλματα στους νεκρους στα νεκροταφεια. Απλα χτιζμενα για εκεινους που ζουνε για να μην ξεχασουνε τους νεκρους, οχι σαν στην ανατολη, για να μην ξεχασουνε οι νεκροι εκεινους που ζουν. Τρωγωμενη με την ζυμη στον ενα Θεο, η δυση δεν μπορουσε να κανει θεους απο τους ανθρωπους. Αυτο για την ανατολη ειναι απλο και ευκολο. Στην ανατολη οι ανθρωποι γινουν θεοι και αναποδα.
Για την ανατολη οι νεκροι δεν υπαρχουν. Για την δυση, δεν υπαρχουν ζωντανοι. Στην ανατολη το σωμα θεωρουν εως μασκα, εως οπλο του πνευματος. Οταν το πνευμα απορριπτει το σωμα, ακωμα υπαρχει και ζει, χωρης κανα αλο πνευμα σε κανα αλλο σωμα. Τα φαντασματα τον προγονων ζουν κοντα στα παιδια τους. Για αυτο τα παιδια τους, χτιζουνε τους ναους. Ολη η Ινδια και η Θυβετη, Κιταγι και η Γιαπονια με πολλα τα νισια τους ειναι διακομοζμενοι με τετοιους ναους αφειρομενους στα φαντασματα. Αυτα τα φαντασματα ειναι μεσα στης ζωες των πραγματικων ανθρωπων, και εκτος απο αυτον υπαρχουνε και πολλα αλα φαντασματα που ειναι παντα χωρης σωματον. Αυτα ειναι τα φαντασματα των βουνων, ποταμων, λοφον και γιπεδων, σπιλιων, ανεμων και φουρτουνων, δρωμων και στενων, του φεγγαριου και αστεριων. Με λιγες λεξεις για τον ανθρωπο ανατολης, ολη η ηκουμενη ειναι γεματη με τα φαντασματα και ολη η ηκουμενη ειναι προστα στους πνευματους των ανθρωπων και ζοων σαν ωκεανος παραβαλομενος με ενα μικρο νισι.
Ολος αυτος ο κοσμος των πνευματων, σε οποιον ποιστεβουνε πολλοι οι λαοι της Ασιας και Αφρικης, δεν εχει το κεντρο του. Δεν υπαρχει ενας Θεος, των οπιον μπορυμε να δικαιολογουμε με της λεξεις της Αγιας Γραφης ¨Θεε των πνευματων και πασην σωματως¨ Αρρα ολα αυτα τα φαντασματα ειναι αυτοβουλα, ελευθερα, ενχολισμενα. Κανεις δεν το χοριζει αριστερα και δεξια, αρρα ολα ειναι ανακατεμενα και για αυτο το λογο ανευλογητο. Απλα, δεν εχει τον Χριστο, τον αποχωριστη και το φως.
Αλλα οτι να ειναι το κοσμο το πνευματικο, ο ανατολικος ετοιμαζει γρυγορα και πολεμαει να γινει μελος εκεινου του κοσμου.Γιατι το κοσμο αυτο το προφανο για εκεινον ειναι μονο μια απο πολες στασης του κοσμικου δρωμου υπαρξης. Το πιο σιμαντικο πραγμα για αυτον ειναι κοσμος των φαντασματων. Για αυτο τον ανθρωπο της ανατολης, δεν τον νιαζει αυτη η ζωη, ουτε πολεμαι για το προφανο κοσμο, οποιο εξατμιζει σαν νερο κατο απο το δυνατο ανατολικο ιλιο.
Η διση σταματισε να παρουσιαζει τους αγιους και τους σοφους. Αυτο παει πισο μεχρη της μερες οταν οι παππες σταματισαν να γινουν αγιοι και σοφοι παρα να γινουν πολιτικοι και επιδεξιοι βασιλιαδες. Πρην αυτης της καταρας, η δυση ηταν ορθοδοξη και εζεισε με τον Χριστο, και πολεμουσε για την Βασσιλια του Ουρανου. Αλλα μετα της αλαγης στο παισμο, η διση ιθελε να κοψει το κορδονι με το παπα, αλλα εκοψε μαζι και το κορδο που το συνεψε με το Χριστο. Τοτε, η δυση εγινε τιφλος, και το τοπο της μαχης για την Βασσιλια του Χριστου εγινε το τοπο χωρης ντρωπης, το τοπο μαχης για την βασσιλια της γης.
Αυτη ειναι η κενουργια ιστορια της Ευρωπης, που στεκεται με στα σηματα ΚΑΤΑΚΤΩ και ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ. Ετσι οι δυτικη λεγουν και κανουν. Κατακτουνε την φυση και χρησιμοποιουνε την γη, οχι σαν δημιουργια του Θεου, και με την ευλογια του Θεου, παρα να την χρησιμοπουν οπος την διμιρουγα του κανεις, σαν εκθρο, και για να σφιγγουν το χυμο της μεσα στο ποτιρι της μονιμης γλυκιας.
Αλλα γιατι τα κανει ολα αυτα ο δυκητης? Μαλλον ξεχασε οτι θα πεθανει, κατακητσε η δεν κατακτησε. Ετσι, μες`το θαυμα ρωταει ο ανατολικος.
Οχι βεβαια, ο δυκητης, ποτε δεν σκευτεται το θανατο, μεχρη να εχει το πιρετο, με βαθμο 40. Δυκητης δεν εχει χρονο να σκευτεται το θανατο. Αυτος δεν εχει χρονο ουτε να σκευτεται την Ζωη.Αυτος δεν σκευτεται την ζωη και το θανατο, παρα μονο την κατακητση, κατακτηση γης, αερα, δενδρων, ζοων, αδελφων και γνωστων, να κατακτει τους γιτονες και γιτονικες χωρες. Η φιλοσοφια του ειναι κατακτηση και τυποτα εκτως απο αυτο. Ο δυκητης δεν βλεπι το πνευματικο κοσμο γυρο-γυρο του, και γιατο δεν ποιστεβει το ιδιο. Μονο η πνευμοκρατια μπορει να τον τρομαζει καποτε. Η Εκκληισια δεν του λεει τυποτε, και ο παππας του λεει λυγοτερα. Αλλα αυτη η πνευμοκρατια του μπενει σαν φωβος στα κοκαλα του, και λεγει εχει κατει..αλλα το λεει με ντρωπη. Αλλα αυτο δεν τον σταματαει ουτε πιραζει την ιδεα του να κατακτισει και να χρησιμοποιο οτι και οσα θελει.
Οι ορθοδοξοι λαοι των Βαλκανιων, πρεπει να ειναι πανο απο της 2 αναθεμες, της δυτικης και ανατοληκης. Δεν πρεπει να τρεχουνε και να ψανχουνε κανα πνευματικο κοσμο στην ανατολη, ουτε το πραγματικο κοσμο της δυσης. Ο Ουρανος ειναι το Θεου και η Γης ειναι του Θεου. Υπαρχει πνευματικος κοσμος, μεγαλητερος απο εκεινον που τον σκευτεται ο ανατοληκος. Αλλα αυτος ο πνευαντικος κοσμος δεν ειναι αυτονομος και χαοτηκος, παρα ειναι η κληρονομια του Χριστου οποιος ειπε »Η δικη μου ειναι ολη η γη και ολα τα επουρανια»
Δεν γινεται να λαμβανουμε απο τον Θεο, ουτε το ουρανο, ουτε την γη. Αυτο το καταλαβουνε οι ορθοδοξοι Βαλκανοιι., η οποιο συνεχια λενε «κλευμενο...αναθευμενο»
Ουτε εδω, μες την πραγματικη και μυστικη, τα Βαλκανια δεν μπορουν να ειναι στην μεση της Ανατολης και Δυσης, αρρα να ανεβουν πανο απο ενα και το αλλο, για να ειναι το φως στο ενα και το αλλο. Να ειναι ανω απο την Ανατολη και Δυση
Αγ. Νικολαος Βελιμιροβιτς
Απο το βιβλιο «Ανατολη και Δυση»
Μεταφραση by Srxx
No comments:
Post a Comment