Ένα ποίημα της αμφισβήτησης

Εγω, ο δουλος του Θεου, ο Σερβος
Δυλωνω ελευθερα,
μέσω αλυσίδων και σύρματα,
μπροστά τους μάρτυρες:
Αγωνία εξουσία και την αδικία,
ότι είμαι ένοχος και παραδέχομαι μου έγκλημα.
Είμαι ένοχος ότι είμαι κάποιος
παρα να μην ειμαι και να μαι ο,τι να ναι.
Είμαι ένοχος ότι σε μια εποχή γενικου μίσους
Πηγαίνω σε μία Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία.
και κάνω το σήμα του σταυρού πανο μου
με τρία δάχτυλα!
Είμαι ένοχος για την ύπαρξή μου
όταν εγώ δεν θα έπρεπε να ειμαι.
Έχω ένοχη για πολύ καιρό τώρα
διότι Στέκομαι όρθιος
βλέμμα μου και κατόπιν ουρανό, αντί του χόρτου
Είμαι ένοχος για έχοντας σηκώθη για την αδικία
Είμαι ένοχος!